Doordeweeks staat juf Netty
altijd vroeg op. Na een snelle douche hijst ze zich in
haar corrigerende ondergoed. Vervolgens glijdt ze
gehaast in de met zorg gekozen kleding die ze de
voorgaande avond heeft klaar gehangen. Van maandag- tot
vrijdagochtend dezelfde planning, dezelfde handelingen.
Op zaterdag hoeft ze niets.
Heerlijk, wakker worden zonder wekker. Pas opstaan als
ze geen zin meer heeft om te blijven liggen. Vandaag
kruipt ze nog even terug in bed met een mok thee. Ze
neemt kleine slokjes en luistert ondertussen naar het
rustgevende geluid van het lopende badwater. Lekker lang
badderen hoort bij het ultieme zaterdaggevoel. Net als
het daarna nog even naakt rond blijven lopen. In haar
nieuwe flat kan dat ook makkelijk. Op de hoek van de 12e
etage heeft ze geen inkijk.
Alles aan haar weelderige
lijf schudt als ze haar haren met een handdoek
droogwrijft. In model brengen kan straks ook nog. Eerst
de radio aan en een blocnote op de keukentafel zodat ze
alvast en passant een boodschappenlijst maken. Sinds ze
zo dicht bij het winkelcentrum woont is ze daar
slordiger in dan vroeger. Als ze iets vergeet, loopt ze
toch gewoon nog een keer. Maar vandaag kan ze beter
alles in een keer in huis halen. Haar leerlingen kijken
namelijk al dagen uit naar de feestelijke opening van
een speelgoedgigant met bezoek van een speciale
kindervriend. Perfecte timing eind november. Ook Netty
is volgens de huis-aan-huisreclamecampagne van harte
welkom, maar ze vermoedt dat Sint niet op haar zit te
wachten.
Als de warmte van het bad
uit haar huid is getrokken loopt ze naar de kledingkast.
Op dat moment wordt ze zich bewust van een vreemd geluid
dat de muziek uit de radio overstijgt. Een aanzwellend,
zwaar gebrom met een bepaalde cadans dat steeds
dichterbij lijkt te komen. Ze loopt van haar slaapkamer
naar de grote raampartij in de woonkamer waar het geluid
inmiddels oorverdovend is geworden.
Vlak voor haar raam hangt
een helicopter, bestuurd door een piloot met een paarse
baret. Boven een geplooide kraag blinkt een pikzwart
gezicht met een vuurrode mond die eerst openvalt van
verbazing en dan omkrult tot een brede grijnslach. Zijn
passagier buigt nu iets naar voren. Het is een oude man
met witte haren en een lange baard. Hij reageert
onmiddellijk op de toeschouwster en doet wat
goedheiligmannen onder alle omstandigheden doen:
vriendelijk glimlachen en wuiven.
Juf Netty staat eerst als
aan de grond genageld, maar dan handelt het kind in
haar. Ze begint terug te zwaaien. De helicopter draait
een rondje en zet de daling in. Netty loopt dichter naar
het raam en kijkt hoe het gevaarte op het parkeerterrein
van het winkelcentrum landt. Achter de afzetting ziet
het zwart van de mensen. De wind brengt flarden
fanfaremuziek naar de 12e verdieping. Pas als
ze zich los maakt van het tafereel en een stap achteruit
doet ziet ze in de raampartij de weerspiegeling van een
vlezige taai-taaipop met wijduitstaande haren.
Maandagochtend in de
vertelkring zullen er ongetwijfeld kinderen honderduit
praten over hun ontmoeting met Sinterklaas. Deze keer
kan Netty naar eer en geweten zeggen dat zij hem ook
gezien heeft. En hij haar.