Rep U, rep U, Zanggodinne!

Rep U tot een gloeiend lied! –

Neen, mijn Eeuwstad – Koninginne, –

Zij versmaadt dien zangtoon niet. –

Zie, daar staat zij, zegepralend

Als de gouden Juli-zon, –

Louter zielsverrukking stralend ……

Wie, die grootscher lauwren won? –

Zie, daar staat zij, om den schedel

De aureool van majesteit,

Haar, de Schoone, fier en edel,

In der Eeuwe loop bereid!

Zie, daar staat zij, rijk gesierde, –

Lachend als een blijde bruid, –

Zij, bewierookt, – zij, gevierde …..

Wie, die Tilburgs geestdrift stuit? –

Zie, daar staat zij, – zie, daar gaat zij

In des starrenmantels plooi; –

En heur koningsmacht verraadt zij

In dien starrenmanteltooi. –

Spoedt U, spoedt U, Tilburgs Zonen!

Stort den rijken overvloed

Van de weelderigste tonen

Uit de volheid van ’t gemoed. –

Godsdienst, Industrie en Krachten,

Aan der Muzen kracht ontleend,

Spelen door uw zielsgedachten,

Tot één enkle kracht vereend.

Flora’s balsemende luchten

Spreiden, bij Apollo’s lied,

Al der wellust der genuchten,

Die Natuur hier eindloos biedt. –

Rijs nu trots van Neerlands steden,

Rijs nu in uw weidsche pracht

Als de glorie van het Heden,

Als de roem van ’t Voorgeslacht!

Meld, meld de energie der Vadren,

Die U tot ontwikkling riep,

En met ’t zuiverst bloed in de adren,

U tot macht en luister schiep. –

Zangster, eenge, daal, daal neder

In uw zoete heerschappij!

Stort uw adem door mijn veder,

o Beziel me, Zangster, Gij! –

’t Zijn honderd jaar! – De korrel, toevertrouwd aan de aarde

Door onverdroten vlijt, die van geen rusten weet, –

Onschijnbaar, – voor het menschlijk oog van luttle waarde,

Ontwikkelt zich tot vrucht, die ’t zaadje rijpen deed. –

Gezegend zij de geest, die eens U overzweefde,

En ’t denkbeeld omschiep tot een volle levenskracht,

Waarin de glorie reeds van ’t roemrijk Heden leefde, –

Die Tilburgs Industrie ten top van luister bracht. –

’t Zijn honderd jaar! – De Godsdienst, Eeuwstad! schonk bezieling –

Hij ging met de Industrie onscheidbaar hand aan hand: –

Wat schokken dreigden, bij der tijden felle wieling –

Gij mindet orde en tucht, die valsche vrijheid bant. –

Zoo zwoegden beiden voort, op ’t innigste vereenigd: –

Wie, die ’t cement verbreekt, dat beiden samenhecht? …..

U, Tilburg, is de kracht, die alle nooden lenigt, –

Wier zelfbewustheid zich de kroon der eere vlecht. –

’t Zijn honderd jaar! – ’t Is, of de dooden als herleven,

En samenstemmen met der Eeuwstad zegelied

In hymnen, die de volle zielzucht wedergeven

Naar leven, groei en bloei en ’t zegenrijkst verschiet. –

Mijn Muze, stort uw aandrift in mijn dorrende ader,

Getuigend van uw gloed, uw diepen burgerzin,

Waarmee ‘k de voetbank van de Honderdjaarge nader,

Zij, Tilburgs rijk- en hooggekroonde Koningin! –

Dichterlijke lier, verhef u

Tot den hoogsten vreugdetoon!

Gij, ontsteek, ontgloei, ontvlam nu

Voor de Koninginne schoon!

Stad, zoo vol herinneringen,

Waar de Oranje-telg in leeft,

Voor Minerva’s voedsterlingen,

Die een Willem steeds omzweeft!

Stad, wier hymnen dankend rijzen,

Harte-hymnen, ongezocht,

Bij de heugnis van Gods Zwijsen

In der liefde schoonst gewrocht!

Stad, wier Vadren blijven leven, –

o, Wier Vadren niet vergaan

Om wat aller rustloos streven

Voor hun Tilburg heeft gedaan! –

Rep U, rep U, Zanggodinne!

Galm, ja, galm het brandend lied,

Dat uw vuur dees Koninginne,

Dat uw geestdrift de Eeuwstad biedt! –

Dat mijn Eeuwstad, dat zij leve

In de schuts van d’eeuwgen God!

Dat die God haar ’t leven geven

Van ’t gezegendst levenslot!

Dat mijn Eeuwstad, dat zij groeie

Door de kracht, die wondren werkt

Dat haar ’s hemels dauw besproeie,

Die verkwikt en die versterkt!

Dat mijn Eeuwstad, dat zij bloeie,

Bloeie in de allerhoogste kracht,

En die kracht haar steeds doorgloeie

Van geslachten tot geslacht, –

Droombeeld van mijn jonglingsjaren

Niet verstorven met den tijd,

Dat, bij ’t grijzen van mijn haren,

Nog mijns levens droombeeld zijn, –

Als de banden straks gaan breken,

Die mij snoeren aan deze aard,

Moog’ dan nog mijn harptoon spreken,

Wat Ge eens, Eeuwstad! voor mij waart.

Rep U, rep U, Zanggodinne, –

De Eeuwstad, – zij versmaadt U niet. –

U, U, fiere Koninginne!

U mijn ziel, mijn zin, mijn lied!

B. Stumpel, Tilburg, Eeuwfeest, 1909