Nu
mocht Janssens zich dan schijnbaar niet zo vreselijk goed van het
Engels weten te bedienen, er
was een andere Tilburgse geestelijke naar de Verenigde Staten
vertrokken die wél indruk wist te maken met zijn vaardigheden op
het gebied van de Engelse taal. Dat was de jezuďet C.F. Smarius.
Handschrift van
Smarius
Opdracht in het exemplaar van 'Points of Controversy' in de
bibliotheek van de Theologische Faculteit in Tilburg
De
in 1823 in Tilburg geboren en in 1841 naar de V.S. vertrokken
Smarius was bijzonder goed van
de tongriem gesneden. Zijn talenten openbaarden zich duidelijk
nadat hij een uitnodiging had
geaccepteerd om, ten overstaan van een zevenduizendkoppig publiek,
een redetwist aan te gaan met een ijzervreter van een
methodistenpredikant. ‘De overwinning van de priester was voor
iedereen duidelijk en hij werd zelfs luide toegejuicht,’ schreef
collega-Jezuďet F. van Hoeck in een artikel. En missionaris
Pieter de Smet was niet minder enthousiast: ‘Ik durf gerust
verklaren, dat P. Smarius eene eerste plaats bekleedt onder de
beste redenaars van Amerika.’ Smarius’ reputatie als
onoverwinnelijk kanselredenaar bleef stijgen. Men noemde hem zelfs
‘de Lacordaire van Amerika’, naar de beroemde Franse
priester-jurist.
Aangezien
Smarius met het oversteken van de oceaan wel zijn vaderland maar
niet zijn vaderlandse koopmansgeest had achtergelaten, besloot hij
zijn preken te bundelen en in boekvorm uit te geven. Het ging hem
met deze publicatie, die in 1865 verscheen onder de titel Points
of Controversy. A Series of Lectures, echter niet om
pecuniaire rijkdom. Het was Smarius om winst op het geestelijke
vlak te doen. De uitgave had namelijk geen ander doel dan ‘to
convert souls to God’, zo lezen wij in het voorwoord. Het boek
liep goed en een tweede druk volgde in 1867.
Helaas
heeft Smarius niet zo lang van zijn grote roem kunnen genieten,
want al op 1 maart 1870 verwisselde de grote orator het tijdelijke
met het eeuwige. Hij was op dat moment pastoor in Chicago. Bij de
begrafenis was een hoop volk op de been. Jezuďet Van Hoeck
vertelt ons in zijn artikel dat de lijkstoet langer was dan een
mijl. Ongetwijfeld zal men bij de begrafenis nogmaals met veel
bewondering Smarius’ redenaarstalent ter sprake hebben gebracht,
want praote, dč kos ie wel, dieje pestoor. Ook zonder praotwaoter.
Bronnen
F. van Hoeck, ‘Nederlandse Jezuďeten in de Verenigde Staten’,
Het Missiewerk, 1949, 1, p. 42-49 [m.n. p. 44-45]
A.
Kasteel, Francis Janssens 1843-1897: a Dutch-American Prelate,
Lafayette, 1992
H. van Stekelenburg, Landverhuizing als regionaal verschijnsel,
Tilburg, 1991 |