Metgezellin voor het leven - Een familieportret uit een ver, vervlogen jaar - In de Vincent-shop (vervolg) - Demonie in Tilburg Zuid? - Verdriet op de Tilburgse markt/Culinaire frutsels en fratsels
Metgezellin voor het leven
Op 10 december, je zesenzestigste verjaardag, stonden de bomen aan mijn venster in een stille, koude, dichte mist. Je bent een winterkind, mijn zuster. In 1956, drie jaar na mijn geboorte, kwam die vreemde zuster en toen ben jij, mijn levenslange kameraad en metgezellin voor het leven, aan mijn zijde komen wandelen. En daar was je, mijn zus, aan mijn zijde, op school en in Parijs en Praag en daar zul je zijn tot aan het onherroepelijke, uiterst tragische, echter onvermijdelijke uur dat al te spoedig, al te spoedig, aan zal breken.
Een familieportret uit een ver, vervlogen jaar
De familiefoto is ongetwijfeld genomen in 1962 bij onze trouwe buren. Het daarop afgebeelde tafereel wordt begrensd door de zware, groene, velours gordijnen die ik me nog zo goed herinner en die een sfeer van gezelligheid en beslotenheid deden ontstaan. Mama omarmt op de foto mijn zusje, gekleed in het luchtige, frivole zomerjurkje met een vluchtig, steels gebaar en rechts van haar zie ik mijn gestalte. Trots en met grote, waakzame ogen kijk ik in de camera. En daar, helemaal ter rechterzijde is vader, met in zijn armen het zwakbegaafde broertje dat de naam “Matthias” van de opa draagt, aanleiding tot levenslange zorgen en ongeluk.
In de Vincent-shop (vervolg)
Een grote etalagepop met waarachtig een vrouwelijk gezicht en met een mijter op het hoofd en een kleurig kazuifel aan stond onlangs opgesteld in de “Vincent-Shop”, vergezeld van zijn Zwarte Piet. Uit de bescheiden collectie in de zaak kon men zeker ook iets voor een kind kiezen. Een mooie, bont gedecoreerde doos met rode en blauwe vlakken die kleurige figuren bevatte, leek me zeker geschikt voor mijn broer van vierenzestig, die de intelligentie van een kind tot op de huidige dag heeft behouden. En bij mijn bezoek aan de inrichting bleek het onnozele, bescheiden cadeautje een succes.
Mijn zwakbegaafde broer beklopte met zijn handen enthousiast de kleurige afbeeldingen, zoals hij gewoon is en kraste opgewekt en welgemoed met de bijgeleverde viltstift. Sinterklaas was dit jaar ook voor hem gekomen…..
Demonie in Tilburg Zuid?
Ergens in duistere contreien waarvan ik de naam niet ken van onze, zo geliefde stad bevindt zich een merkwaardig, ronduit demonisch aandoend, hoog oprijzend gebouw dat mogelijk eens dienst heeft gedaan als kerk en dat ik onlangs nog eens aanschouwde. Tussen de huizenrij vormt dit gebouw een “architectonische uitzondering”. Van binnen is het kaal en merkwaardig ingericht met een verdieping die een afgrond doet ontstaan waarin een wanhopige zich onvermoed en onverhoopt zou kunnen storten.
Eens nam ik dit alles waar en sprak dit tot mijn verbeelding en verbazing.
Verdriet op de Tilburgse markt/Culinaire frutsels en fratsels
Ik was het kraampje genaderd waarin een dame met zacht, opgestoken en glanzend Indonesisch haar haar lekkernijen bereidde. De kou van december geselde mijn oude lichaam. In slechts één woord sprak ik uit wat zolang onuitgesproken was geweest; het woord was; “verdriet”. “Bent u iemand verloren?” repliceerde ze. “Nee, het is iets anders” was mijn antwoord. En de Indonesische, elegante schoonheid zei met zachte stem dat ze meeleefde en ze bereidde op een klein, kartonnen bordje dat speciaal voor deze gelegenheid gemaakt scheen, voor mij enkele kleine Indonesische culinaire frutsels en fratsels en ze bood mij deze aan.
