Het was niet ongebruikelijk
dat een deel van de mannelijke parochianen tijdens de preek
de kerk verlieten "om er enen te vatten"
(borreltje pikken).
Zoiets
zou Fraanske nooit gedaan hebben, maar na een welbestede
zaterdag met korte nachtrust… viel hij tijdens de bewuste
vertoning vaak in slaap. Op een dag was in de ogen van de
rode pastoor de maat vol. Tegenover de luid ronkende Frans
gaf hij een boetepreek weg, waarbij H. Dominicus of
Savonarola kinderen geweest moeten zijn. De bekende thema's:
"liederlijk gedrag, onkuisheid, gulzigheid en
onmatigheid" waren niet van de lucht, en hel en
verdoemenis werden uitgesproken over "zij, die geacht
werden een voorbeeld van christelijk leven te zijn"
tegenover
de
hardzwoegende, uitgemergelde, simpele dorpsbevolking.
Uiteraard
waren de fiolen van hemelse toorn geheel aan de zoet, zijn
roes uitslapende jonker voorbij gegaan. Maar eenmaal thuis
in zijn huis op "Dennenrhode" kwamen al spoedig de
vriendjes verlustigd op een glaasje morgen-sherry, het
schandaal, voorzien van het nodige commentaar, bespreken.
Frans
lachte zuurzoet, beloofde over de zaak na te denken en... de
pastoor met gelijke munt te betalen.
Wraak
is zoet en wraak is een heerlijke maaltijd, die uiteraard
eerst als koude schotel pas tot zijn recht komt.
En
hiermee zette men zich aan een uitgebreide lunch, terwijl
men vol spanning afwachtte hoe de vijandigheden tussen
Fraanske en de kwaaie pastoor zouden aflopen.