Mijn
vrouw is de wuivende, die met haar zakdoek
in
't licht langs het korenveld gaat.
Zij
zendt mij een uiterste teken van liefde
nu
zij mij, gedwongen, verlaat.
Wie
weet voor hoelang zij vertrekt? Ik blijf eenzaam
doch
jubel slaat op in mijn bloed.
Ik
voel mij niet langer gevangen; rondom mij
is
alom haar wuivende groet.
Mijn
God in de hemel, die 't ziet, en die weet
hoe
ik nooit voor mijzelven iets vroeg
-Al
wat Gij mij gaaft heb ik dankbaar aanvaard
en
Gij gaaft mij geluk genoeg! -
Verhoor
voor vandaag en de rest van mijn leven
één
enkele bede van mij:
Dat
altijd mijn vrouw als uw teken van liefde
voor
mij deze wuivende zij.
Haar
simpel bewegen der hand bij haar afscheid
zond
mij het geheim tegemoet,
Waarom
Gij uw engel zijn boodschap liet zeggen
beginnende
met 'Wees Gegroet'!
Want
al wat beweegt, hier op aarde, in de zee
langs
uw heemlen vol heerlijkheid
Is
niets dan een wuivende groet aan de ziel
om
te zeggen hoe goed Gij zijt.
Wie
God wil begrijpen die heeft niet genoeg
aan
ons vorsende mensenverstand.
Hij
zie naar het dansen van sterren en golven
en
't wuiven der dierbaarste hand.
Al
wat ik geloof en belijd vat ik samen
in
deze mijn opperste wet:
Mijn
ziel zij een wuivende groet aan mijn God
want
ik heb geen volmaakter gebed.
Mijn
ziel zij een riet aan de stroom der genade
en
een wuivende golfslag die spoelt,
Langs
de zoelheid der kust, en een graanveld in de zon,
dat
de tocht van de zomerwind voelt.
Mijn
ziel zij gelijk aan de ziel van de vrouw
die
mij toezond uw godlijke groet
Want
zij is de wuivende, die Gij mij gaaft
en
ik dank U, het leven is goed.