De beste wensen! De beste wensen!
Tja, mè men ist nie veul.
Ik denk dur twee resepsies un virus opgelope, hoewel ik
bè de miste vrouwe nie wijer gewist ben ès oan wirskante erges bezèje
d’r ore. Ik ha ’t al wè vur de kersdaag.
Tiejn daag vrèj en tijd zat um te snottere èn op te
ruime, zin men vrouw.
Heb ik gedon: veul geblojert in auw tijdschrifte.
Bè ‘t opruime en blôjere hebbik veul geleerd uit die
tijdschriften. Kunde mooi vort en trugkèke op 2007 en 2008. Want un jóór
geleje kende ik ze nog nie: un dil woorde wôr ge kramp van in oew dèrm
kregt, zowès bevubbeld (ik noem er zeuve):
jumpstylen, een kruising tusse
de kiepedans en lain dènsing;
bokitoproef: vurral vurt
maansvolk, èsdègge nie mer oew hok uit kunt ok al zit ‘t vrouwvolk oew
hil den dag op te jutte;
comazuipe: vurt jongvolk, in
kerreven of schuur vurt zelfde geld drie kirre zoveul kunne drinke en
dan vant pèdje af rake;
lokhomo:
kenne we nie in Bernheze;
slurptaks: un sort belasting
die eigenelek betold moes worre dur alle ontslage vurzitters en
direkteure van superbedrijve, mar die nou bègeteld wurt bè de aso-bak
van m’n rijke bruur; stom woord mar krek goewt.
ophokuren: uurst alléén vur
kiepe, mar nou ok vur scholiere dieter de pèst in hebbe;
krachtwijken: mooi woord vur un
achterbuurt, sens de lotste loting ok van toepassing op Hoef 2 in His en
strakke op Heilare 3 in Dinther.
Ik denk nie dè dees woorde 2010 fesoenlek zulle hoale.
Dus opruime die hap!
D’r zen der ok un dil die wel zulle blève zowès bevubbeld
(ik noem er wer zeuve):
fietsehokseks: ken ik al uit de
jorre zuvventig, mar wij dinne dè mè de klirre oan;
rucola, ja rucola: eigenlek un
sort radijs die ès bittere, dreuge, smakeloze slôj in alterande
restaurants ongevróógd op oew burt geflikkerd wurt. Eigelek ist gewoon
raketslôj.
staatsmoralisme: sens
Balkenende 4 nie mer weg te denke. Un sort bemoeizuchtige buurman die
van overheidswege over de heg meekekt of ge elke noavunt wel un skon
pijama oandoet.
led-lèmpke: un héél klèin
lèmpke mar ok vort in alle moate. Un ledje van vèèf watt van un tientje
die ge vier ure per dag lôt brande gi derteg joor mee en gif dus net
zoveul licht ès vijfteg gloeilampe van 60 watt, ofwel kost nog gin tiejn
prezent oan innerzjie. Gauw doen dus.
identificatieplicht: ès ge zegt
wè ge denkt, moete ok zegge wie ge bent, en ès ge liejgt, meude same mè
Ayaan Hirsi Ali ’n tijdje in Amirrika gon wone;
wethauwer: unne mens die de wet
hawt, en ès dieje wet ‘m nie goewt uitkumt, dieje wet veraandert,
zodettie ‘m toch kan hauwe;
hengt same mè ’t gemintelek
woningpuntentoewijzingsbeleid: is ’n loterèj geworre mè wenneg
prijze, ok al doede al jorre mee en hedde goei sijfers. Telt nie vur
koei, vèrkes, pèerd en skóóp, Pole en bedrijven.
En dan zender nog un dil woorde wôr ik niks mè kan of ’n
ontaarde hekel oan heb, zowès bevubbeld een ego-glossy en the
day-after-tillevisieprogramma. Mar ’t ergste zen al die
verkleinwoordjes. Ik noem er zeuve. Tis klèin of groot, mar alted
stitter ‘n –je’tje, ’n tje’tje of ’n ke’tje aachter: ’n bonusje, ’n
hagelbuijke, ’n boveborsje, ’n troostmeisje, ’n belspelleke, ’n
facelifje, ’n taakstrafje en tenslotte ’n Sonjabakkerdinertje van un dil
meide in ’n chicklet-buukske. Opzoute en invrieze, zó ik zegge.
Mar ’t aller, allerergste zulle we overal ontiegelek veul
tegekomme: tis ’n auw nèj woord, namelek rookverbod.
Nou moete wete, onze vodder rokte vanaf dè ik ‘m kende
vier pèkskes Cross of Lexington in de wéék. Doorbè, ès wij vur ons
moeder suiker, zout en bóterammeworst moese hoale bè Grardje Kastelein,
dan móge wij op het lijstje per man ins per wéék’n pèkske sjek bè loate
skrève. Dè ging nie van oew traktement af, mar hurde gewoon bè de
bôtskappe. En ik heb aacht bruurs, wôrvan er zeuve rôkte. M’n zusters
moge dè nie, want die han ander onkoste vanaf de dèrtien.
Toen ik ’t zelf vort moes en kon betoale, rôkte ik
Caballero, un welleke pèèp en nou al dèrteg joor Samson mè vloei. En ik
rôkte same mè Marlene Dietrich, Humphrey Bogart, Toon Hermans, Tom Waits,
Gerrit Zalm, Johan Cruijff en Sharon Stone die in Basic Instinct gin
slipje oan ha mar wel ’n sigaret.
Nee, tis gedon mè North State, Chief
Whip en Winner. En ès ge dalek op stróót
oan iemand vróógt “wilde ok unne zwore van Van Nelle” dan worde ter
plekke dur de plisie van de weg afgeplukt. Tis un nèj sort
staatsmoralisme wor men moeder toen al nie van gediend waar.
Ge bent nou gruwelek oant snottere, zin m’n vrouw, dè ’s
un mooi moment um te stoppe. Nou ik ben benèjt.
Ad van Schijndel
6 januari ‘08