Vurjoorsvreugde
D’r
zitte grif wè schilfers op m’n vel,
en
de rooi vlekke op bèj m’n wange
blève
stukke langer hange.
Ik
hoal veul vuggelkes
uit
de vleugels van m’n neus,
de
smeer in m’n wirskante ore
gif
m’n vingers volop kans
en
m’n botte zinge al zen ze stijf:
d’r
is ongekende vreugde oan m’n lijf.
De
nagels oan haand en grote téén
groeie
tege ’t knippe in,
m’n
voewte zwéte meer,
d’r
komme blonde hurkes op de kop
en
ès ik smerges in de spiegel gaap,
dan
lekt ’t glas van termopeen.
Tis
’t vurjoor, zi m’n vrouw,
ge
begint wer uit te lópe.
|
Voorjaarsvreugde
Er
komen meer schilfers op mijn huid
en
de rode vlekken op allebei mijn wangen
blijven
stukken langer hangen.
De
hoeveelheid smeer in mijn oren
is
onverklaarbaar toegenomen,
het
pulken in de gaten van mijn neus
kent
een veelzijdig diep perspectief,
en
mijn botten zingen ook al zijn ze stijf:
er
zijn ongekende ritmes in mijn lijf.
De
nagels aan hand en grote teen
groeien
tegen ieder knippen in,
mijn
voeten zweten meer,
mijn
haardos blondeert zichzelf,
en
als ik ’s morgens in de spiegel gaap,
dan
lijkt het glas wel termopane.
Het
is voorjaar, zegt mijn vrouw,
je
lichaam loopt weer uit.
|