Ad
van Schijndel
Kristus
en 't hout
Hing
Kristus aon ’t èikehout
of
waart mar vure?
Han
de Remeine pranapijn
of
seder kunne hure?
De
gist is nèjt, ’t verhaal is out:
’t
hout droeg Kristus en Kristus droeg ’t hout.
De
mens makt z’n bessems,
z’n
spante en z’n stuul.
Hij
pruuft en èjt z’n matriejale,
vurmt
skôn bilde, mè veul gevuul.
De
stijl is nèjt, ’t werk is out:
’t
hout droeg de mens, de mens draagt ’t hout.
Unnen
bôm stôn te pronke,
un
stelleke dèttem zag.
Ze
snéje saam un hartje
èn
"dè’k oew gère mag".
’t
Mes waar nèjt, ’t téken out:
’t
hout helt ons same, we hope dè’t hout.
D’r
stonne ins driej èike
midde
in un wèj.
De
mens kwaam mè skuppe
en
nog veul gróter grèj.
’t
Mesiejn waar nèjt, de pèèn is out:
den
èik wurt geoffert, verzaagt toew kachelhout.
Hou
’t hout in ere en zéker mè de Pôsse.
We
hent nog jorre nôdeg ès planke, peul of klôsse.
De
mens is nèjt, de wirrelt is out:
mar
bèj zen afhank’lek van goei gezônt hout.
Hing
Kristus oan de kannidas
of
waart mar kerse?
Kunne
wij bèrk, meranti
èn
spar blève vervèrse?
De
gist is nèjt, ’t verhaal is out:
’t
hout draagt Kristus en Kristus draagt ’t hout.