Ad
van Schijndel
In
mezelf verloren
Voorovergebogen,
ingetogen,
meer
vorm dan mens
draag
ik mijn naaktheid aan je over.
Wat
zich strekte in een eigen wereld,
waar
ik reikte naar een medemens,
wat
ik liefkozend in de ruimte omarmde,
is
in mezelf gedoken:
met
wat slierten plakkend haar
en
verder één amorfe klomp
verdraag
ik toon noch licht noch hand.
Ik
prijs mij gelukkig
met
een enkele zachte glooiing
en
de kleur van een hoopvolle huid,
in
de middag nóg herkenbaar,
dat
wel.
Ad van Schijndel
,
29 april '01
Beeld:
Mieke Beijer