In
het nieuwe jaar
Men
zegt: de tijd is niet lineair,
maar
een uitleg van het leven
dat
hoogstens even in het nu verstart:
elke
seconde maakt een nieuw moment
waarin
je net zo snel verdwenen bent.
Automatisch
plaats ik foto’s naast elkaar
want
wil de dagen steeds verklaren.
Met
mijn klok meet ik jouw beelden af
van
gisteren en nu en o, van vroeger jaren,
maar
wat als ‘k in die trein wat wissel?
Al
voer gisteren voorbij op eigen spoor,
er
is geen reden voor dit tijdsysteem.
De
dagen van het jaar zijn niet te voorzien;
de
tijd vloeit voort als onzichtbaar water,
kijkt
nooit terug, laat staan naar later.
Zij
trekt zich van mijn tijdgebonden streven
nooit
iets aan. Wat moet ik dus met haar?
De
tijd gaan tellen in dit korte leven?
Alle
momenten met jou zijn samen
onze
eeuwigheid. Ik vergeet vandaag de tijd
en
streel dit ondeelbaar kort moment:
tijdloos,
lineair en zonder één seconde spijt.
Ad
van Schijndel, 31 dec. 01 |