Nieuwe Tilburgse Courant - maandag 31 oktober 1932

 

 

141 Wel thuis!...

 

Even gaat er toch een schokje

Van ontzetting door je hoofd

Als je leest dat weer vier levens

Daar zoo ruw zijn uitgedoofd.

Weer vier offers zijn gevallen,

Offers van het snelverkeer,

Dat de mensch zoo makk'lijk heenvoert

Maar zoo dikwijls niet meer weer.

Zoo ook is dit tragisch viertal

Opgewekt van huis gegaan,

Niet bewust der doodenrichting

Welke het straks in zou slaan.

"Nou, wel thuis, hoor!" heeft men wellicht

Tot dit viertal nog gezegd,

Maar er wordt zoo weinig waarde

Aan zoo'n daagsche wensch gehecht.

Och, je zegt het zoo gemakk'lijk

En je denkt er niet meer bij

Of je werk'lijk ook "wel thuis" komt

Of wel op de "Mookerhei".

Zo ook gingen deze menschen

Welgemoed weer terug naar huis

Met den wensch van hun familie

"Goede reis, hoor, en wel thuis!"…

 

VOICI

 

Nieuwe Tilburgse Courant - woensdag 9 november 1932

 

 

142 Een veld van rozen?

 

'Lijk wij allen reeds verwachtten

En men thans heeft opgeteld

Is de keuze dus gevallen

Op John Franklin Roosevelt.

't Is een democratenzege

Van iets meer dan 10 millioen;

Hoover, de miskende, moest het

Met een heel stuk minder doen.

Trots zijn vegen, kloppen, zuigen

Is hij zelf thans geklopt,

Zoog een ander weg de stemmen,

Heeft de veger hém gefopt.

Door den nood van deze tijden

Heeft men hem ten val gebracht,

Maar hij zal misschien wel denken:

"Roosje… wie het laatste lacht!"…

Want de keus is wel gevallen

Op een rasecht democraat

Maar het is nog niet te zeggen

Of het met hem beter gaat,

Want ook hij zal moeten vechten

Tegen dezen slechten tijd,

Tegen crisis en malaise

En nog veel meer narigheid.

Deze taak is niet gemakk'lijk

Ook al is hij tegen "droog";

Daarom niet te vroeg gaan juichen,

Eerst eens zien of hij niet loog.

En of hij zijn naam gestand doet

En een veld van rozen spreidt,

Want eerst dan is er pas reden

Tot gejuich en vrolijkheid,

 

VOICI

 

Nieuwe Tilburgse Courant - dinsdag 22 november 1932

 

 

143 Zesdaagsche-koorts

 

Het is in deez' gedrukte tijd

Een zeer verblijdend teeken

Dat wij nog niet "verschrompeld" zijn

Wat thans wel is gebleken.

We klagen nog wel steen en been

Vanwege slechte zaken,

Maar blijken toch nog makk'lijk in

Extase te geraken.

De yo-yo en de pindakoorts,

Die zijn w'al lang te boven,

En ook een aardschok kan ons niet

Van ons verstand berooven.

We hebben thans alleen nog oor

En oog voor DE sensatie,

Voor DE sensatie van den dag

En van de heele natie.

We lijden aan Zesdaagsche-koorts

Van boven tot aan onder;

Ze heeft ineens ons aangetast

En niemand is thans zonder.

We leven mee met "Jan en Pijn",

We sprinten óók als gekken;

De crisis, schulden en de steun

Die kunnen nou ver…trekken!

We vechten 's avonds om de krant

Of spitsen onze ooren

Wanneer de radio ons iets

Uit Amsterdam laat hooren.

We maken kansen of men wedt

Wie of den strijd zal winnen;

We zijn mesjokke, verzesdaagscht,

Verliezen onze zinnen.

 

Misschien is deze sport wat dwaas,

De herrie overdreven,

Maar heeft die koorts niet menigeen

Een goede scheut gegeven?

We zijn zes dagen opgewekt

En alle zorg vergeten,

Terwijl het menigeen verschaft:

Weer werk plus geld en eten.

 

VOICI

 

Nieuwe Tilburgse Courant - woensdag 23 november 1932

 

 

144 De onbewaakte dood

 

Twee levens zijn er zoo nu weer

Gedoofd met ruw geweld;

Twee offers van de "zuinigheid",

Die d'afsluitboomen velt.

De onbewaakte overweg

Eischt levens keer op keer;

Er wordt een dure tol betaald,

Het is een harde leer!...

Dan klinkt er weer een harde klap:

De dood heeft weer gemaaid;

Met onmeedoogend woest gebaar

De groote zeis gezwaaid.

De trein stopt even op de plaats

Waar 't onheil is geschied;

De stoom puft zachtjes uit de pijp

Een overwinningslied...

Verwijtend flikk'ren aan en uit

De roode lichtjes door;

Zij zeggen als in seinentaal:

"Kijk uit, de trein gaat vóór!"...

 

VOICI

 

Nieuwe Tilburgse Courant - maandag 28 november 1932

 

 

145 Natuursensatie

 

Wanneer je plots wordt opgeschrikt

Door een verdacht geruisch

En ieder zich in doodsangst vraagt:

"Wat is er gaand' in huis?"…

Wanneer het rommelt in den grond

En alles schokt en schudt…

Als alles aan 't schuiven gaat

Van kerk af tot hut…

Wanneer de ruiten en het glas

Plots aan 't trillen gaan,

Terwijl je voor je eigen weet:

"D'r kwam toch niemand aan!"…

Wanneer je stoel aan't wankelen gaat

Hoewel je niet bewoog…

Wanneer je ziet dat zelfs de muur

Ten-binnenste-buiten boog…

Wanneer je boven stomm'len hoort

Hoewel daar niemand is…

En bovendien je wordt gehuld

In diepe duisternis…

Wanneer soms ook het porselein

Plots aan 't dansen slaat…

En j'alles bij elkaar denkt, dat

De wereld nu vergaat…

Wanneer de vloer waarop je loopt

Plots schommelt en flink trilt…

 

Dan is er iets gebeurd wat nooit

Voorspeld is door De Bilt.

Dan heb j'een aardschok meegemaakt,

Iets nieuws nog in dit land;

Helaas is't elders vaak een ramp

Doch hier "hoogst int'ressant!"…

 

VOICI

 

Nieuwe Tilburgse Courant - vrijdag 2 december 1932

 

 

146 Sinterklaas en nog wat

 

Ziet ginds komt de stoomboot

Uit Spanje weer aan;

Ik zie Sinterklaas

In de verte al staan.

De contingenteering

Doet hém nog geen kwaad,

Omdat zijn bedrijf slechts

Van goedheid bestaat.

Naast yo-yo's en pinda's

Brengt hij ons dit jaar

"En 10 pct. korting

En betere waar!"

Hij brengt ook weer poppen

En fijn "marsjepijn";

Hoewel ook de gard

Als het noodig mocht zijn.

De grootste verrassing

In deez' slechte tijd

Is echter iets anders

Dat veel meer verblijdt.

En daarom verzucht men

Bij d'Heikensche kerk:

"Geef mij geen sigaren

Maar veel liever werk!"

 

Doch waar Sinterklaas dat

Direct niet kan geven,

Daar is het aan ons om

Hier mede te leven.

En laten wij daarom

Bij al de geschenken

Ook eens de minder

Bedeelden gedenken!...

 

VOICI

 

Nieuwe Tilburgse Courant - zaterdag 3 december 1932

 

 

147 Klottertijd

 

We zijn thans in den klottertijd,

Het loopt naar Sinterklaas;

De winkelier viert hoogtij nou,

Het gaat baas boven baas.

De brievenbus wordt volgepropt

Met fraai bedrukt papier,

Afkomstig van den "minzaam

aanbevelend winkelier".

En d'advertenties in de krant,

Reclames op de straat,

Die zorgen dat het voor ons hoofd

Een beetje duiz'len gaat.

De lust tot koopen heb ik nog,

Maar heusch niet meer den moed;

Ik weet niet wát ik koopen zal,

En wáár ook minder goed.

Want overal is "jé adres",

"De beste kwaliteit";

En de "sorteering zeer beslist

Het meeste uitgebreid".

Waar álles "het voordeeligst" is

En élke zaak "goedkoop",

Daar lig ik met m'n eigen smaak

En keus weer overhoop.

Ik was uit wanhoop eerst van plan

Hier ver vandaan te gaan

En daar mijn Sinterklaas-cadeaux

Eens rustig in te slaan.

Maar aangezien ik wél vermoed

Dat 't overal zoo is,

Blijf ik maar hier en koop ik zóó

Dat ik geen winkel mis.

Ze hebben dan hun zin en zijn

Ook allemaal content;

Alleen heb ik tot slot dan niet

Meer éénen rooien cent.

 

VOICI

 

Nieuwe Tilburgse Courant - vrijdag 26 mei 1933

 

 

148 Na zonneschijn komt regen

 

De wind waait weer uit 't Westen,

Het feest is weer voorbij;

Wat in April te weinig viel

Dat valt nu wel in Mei.

We zijn te vroeg gaan juichen

Bij d'eerste zomerzon;

We hadden glad vergeten

Dat 'took nog reeg'nen kon.

We dachten met z'n allen

Dat 'talweer zomer was;

Maar dat je steeds gefopt wordt

Dat merk je later pas.

We waren al gaan zwemmen

Of braadden in de hei

En waagden nog te zingen

Van "schoone lieve Mei".

We zitten bij de kachel

(Al is ze niet meer aan);

Er waren er die hun borstrok

Reeds hadden aangedaan.

Dat afgezaagde spreukje

Heeft steeds verkeerd geluid;

"Na zonneschijn komt regen",

Komt hier veel beter uit.

 

VOICI

 

Nieuwe Tilburgse Courant - zaterdag 27 mei 1933

 

 

149 Politie en harmonie

 

Naar aanleiding van het eerste optreden van het Tilburgsche Politiemuziekcorps in Mei 1933.

 

De "pliesjagent" is lang niet meer

De "boeman" van vóór jaren,

Toen men zijn taak verkeerd begreep

En deze deed verzwaren.

Wij zien in hem thans meer den man,

Die misdaad moet voorkomen,

Voor veiligheid en orde waakt

(En rupsen in de boomen!)

Zijn vrije tijd benut hij ook

Door sport en door studeeren,

Ontwikkelt geest en lichaam zoo,

Hij kan zelfs musiceeren.

Zoo hebben wij een kranig corps

Van blazende agenten,

Dat zich verrassend snel muziek

In 't hoofd heeft laten prenten.

Zij schallen dapper er op los

En kunnen forsch marcheeren;

Verkeersagenten laten hier

Zichzelf dirigeeren!

Zij gingen zelfs naar een concours

En bliezen zonder schroomen

Om netjes met den eersten prijs

Naar Tilburg terug te komen.

Zij hebben daarmee laten zien

Nog wel iets meer te kunnen

Dan stoute menschen als het moet

Gratis logies te gunnen.

En ook schept hierdoor het publiek

In 't politiecorps behagen;

Door harmonie tot harmonie

Wordt hier veel bijgedragen!

 

VOICI

 

Nieuwe Tilburgse Courant -dinsdag 30 mei 1933

 

 

150 Goud zat

 

Voorzeker niet in dezen tijd

Ligt goud ons voor het grijpen;

We zijn van goud zoover vandaan

Als goud van Goudsche pijpen.

Maar juist datgene wat de mensch

Heel moeilijk kan bereiken

Maakt steeds een bron van hebzucht uit

Waarvan hij niet kan wijken.

Wat speelde ooit een grooter rol

Dan goud door alle eeuwen;

Wat is er niet een boel van goud

Tot zelfs vele leeuwen.

En hoeveel strijd is niet gevoerd

Om goud te kunnen krijgen;

Om goud dat thans deez' aarden bol

Bijna ineen doet zijgen.

Maar als r'in Holland goud moet zijn

Dan gaat men er om dreggen,

Gelijk men om een nieuw stuk land

De zee is droog gaan leggen.

In Holland weet men steeds nog best

Wat centen te verdienen;

Wanneer er goud te weinig is

Dan bergt men de "Lutine".

 

VOICI

 

Nieuwe Tilburgse Courant - donderdag 1 juni 1933

 

 

151 Het record der dwaasheid

 

De Italiaansche luit.-vlieger Bocola heeft een nieuw wereldrecord gevestigd door gedurende een uur en zes minuten met zijn toestel ondersteboven te vliegen. (Courantenbericht)

 

Als er ooit iets in de wereld

Snel is geperfectioneerd

Is het wel het Luchtvaartwezen,

Dat ons veel heeft bijgeleerd.

Als men ergens gauw moet wezen

En de auto of de trein

Of de boot niet snel genoeg is,

Kan het vliegtuig uitkomst zijn.

Ook de Luchtvaart is eerst echter

Op het peil van thans gebracht

Door de pioniers en helden

Van't nog levende geslacht.

Zulke menschen dan verdienen

Onze huld' en eerbetoon,

Ook al zijn wij als verwenden

Aan prestaties al gewoon.

Maar die Italiaansche gekheid

Lijkt mij nergens voor geschikt;

Zulke vliegers ZIEN ze vliegen,

Zoo'n piloot lijkt wel getikt.

Want waar moet het nou voor dienen

Om waarachtig met je hoofd

Ondersteboven te gaan vliegen?

Zulk een brein is toch verdoofd!

Ongetwijfeld is hiermee een

Ongehoord record gemaakt,

Maar dan een "record der dwaasheid",

Dan geen kant noch walle raakt.

Zeker weet ik dat dit nimmer

Voor de toekomst dienen zal,

Want ten ondersteboven vliegen

Doen we toch in geen geval!

 

VOICI

 

Nieuwe Tilburgse Courant - zaterdag 3 juni 1933

 

 

152 De zomerzon

 

In dezen zwaar beproefden tijd

Gebeuren rare dingen

En velen staat het huilen heel

Wat nader dan het zingen.

Doch ook al valt thans veel in puin

Door financieele rampen

En ook al moet de mensch thans hard

Om kost en voedsel kampen,

Daar blijft toch rond ons de Natuur

In velerlei schakeering;

Zij kan ons zijn een lichtend punt

In lamgeslagen nering.

Zoo geeft daar deze zomerzon

Ons weer z'n gulle stralen

Als om er nieuwe energie

En stemming uit te halen.

Geregeld keert dit lichtpunt weer

Trots crisis en inflatie;

Het geeft het menschdom versche kracht

(Den "dichter" inspiratie!)

De zwaarste pessimist leeft op,

Eenieder krijgt nieuw leven;

En dan daarbij: het komt vanzelf,

't Wordt gratis ons gegeven.

Wij moeten deze buitenkans

Met vollen teug benutten;

Er valt voor allen, jong en oud,

Nieuw leven uit te putten.

De slechte tijd wordt weliswaar

Van zon alleen niet beter,

Doch naast muziek komt ook de lust

Tot leven uit den aether.

 

VOICI

 

Nieuwe Tilburgse Courant - donderdag 8 juni 1933

 

 

153 Het was…

 

't Was een groote volksverhuizing,

Massavlucht van stad naar strand,

Groote uittocht naar de heide,

Kruistocht door het platteland.

Hoogfeest voor de Zondagsrijders,

Feestdag voor den dagjesmensch;

Allen hebben wij genoten

En vervuld was ieders wensch.

Want het waren mooie dagen,

't Was een zeldzaam Pinksterfeest

Met een Zuidelijk karakter

Zooals zelden nog geweest.

Volgepropte trams en treinen,

Autobussen, touringcars,

Auto's spoedden zich langs wegen met

Een show van rijwielstars.

't Was een bonte kleurenchaos

Op het strand, in hei en bosch:

Bruine beenen, roode hoofden,

Zwarte voeten, boordjes los.

't Was een nationale cocktail

Van "familie-ijs" en spuit,

Limonade, bier en ranja,

Alles dronk in één teug uit.

Boven deze Pinksterdrukte

Brandde hoog een felle zon,

Die een goede beurt gemaakt heeft

En gedaan heeft wat zij kon.

 

Tweede Pinksterdag des avonds

Ving de groote terugtocht aan;

Sjokte 't moei geruste menschdom

Weer langs 's Heeren drukke baan.

Velen slaakten diepe zuchten

Van vermoeidheid of van pijn:

Voeten stuk van 't vele sjouwen,

Huid verbrand door zonneschijn.

En behoudens d'incidenten

- Onvermijd'lijk bij zoo'n feest -

Zijn we't allen eens, geloof ik,

Dat het "reuze" is… geweest!

 

VOICI

 

Nieuwe Tilburgse Courant - dinsdag 13 juni 1933

 

 

154 Dansen met attracties

 

"Houders van toegangskaarten voor de dancing worden in de gelegenheid gesteld de brand-ruïne te zien." (Advert. Stadsschouwburg)

 

Houders van de dancingkaarten

Hebt u goed geprofiteerd

Van de extra-dansattractie

Gratis u gepresenteerd?

Dát was nog eens een sensatie:

Vóór of na het danssoirée

Even naar de brand-ruïne,

Naar de resten van d'entrée.

Dát was nou weer eens wat anders

Dan confetti in het bier

Ofwel thee met serpentines

En zoo meer van dat pleizier.

't Stond er ook zoo echt aanlokk'lijk,

't Was niet slecht gecombineerd:

En op dans- én op sensatielust

Werd hier gespeculeerd.

 

VOICI

 

Nieuwe Tilburgse Courant - zaterdag 17 juni 1933

 

 

155 Es wird schon wieder besser!

 

Ze zijn weer eens een keer bijeen

De heeren diplomaten

Om 'lijk te doen gebruik'lijk is

En waar't bij blijft:… te praten.

Er zijn bereids diners geweest

En speeches afgestoken,

Maar hoopvol licht is tot dusver

Nog lang niet opgedoken.

Er zijn commissies weer benoemd

Voor 't maken van rapporten,

Terwijl men ook weer schermt met

Experts en hun consorten.

Ik weet al lang het resultaat,

Er komt weer een conventie,

Waarbij besloten wordt tot weer:…

Een nieuwe conferentie!

Het ziet er nou al vast naar uit

Dat 't weinig uit zal halen:

En wie zal voor deez' dure grap

Dan het gelag betalen?

MacDonald zei: "We must not fail",

Dat kan hij makk'lijk zeggen,

Maar als er niets te ploegen valt

Wat wil men dan gaan eggen?

De crisis wordt niet opgelost

Met deze conferentie,

Men geve beter aan den loop

Der tijden preferentie.

Ik wil niet zeggen hoe het moet

Noch and'ren corrigeeren,

Doch wil alleen maar aan de hand

Van de historie zweren:

De tijd laat zich niet dwingen door

De beste economen;

Na zeven vette jaren zijn

Steeds magere gekomen.

En 'lijk het altijd is geweest,

Zoo zal het ook wel blijven:

De vette jaren komen straks

De magere verdrijven.

 

VOICI

 

Nieuwe Tilburgse Courant - maandag 19 juni 1933

 

 

156 Gelijk heeft-ie!

 

Opnieuw is daar een vorstenzoon

Vanaf den hoogen trap

Der legitimiteit gedaald

Tot't safer burgerschap.

De prins van't Apennijnsche land

Heeft blijkbaar ingezien:

De aardigheid van koning-zijn

Geldt maar een dag of tien.

 

Je doet geen stap in je paleis

Of botst op een lakei;

Je weet nooit of er sprake is

Van ernst of vleierij.

Wanneer je eens uit wink'len gaat

Dan schreeuwen ze "hoera";

Al gaat dat uit spontaniteit:

Ze roepen je toch na!

Je bent gebonden aan den tijd

En aan de étiquette;

En waar je gaat of waar je staat,

Wordt streng op je gelet.

Wanneer je jarig durft te zijn

Dan wor' je vroeg gewekt

Door klokgelui en schietlawaai

En denk je stil: "………….."

Wanneer je aan een groot diner

De eerekwast moet zijn,

Dan doe je stijf en smaakt het niet

Al is het nog zoo fijn.

Je wordt van d'eene plechtigheid

Naar d'andere gesjouwd;

En als't toevallig crisis is

Dan wor' je uitgejouwd.

Want gaat de boel een beetje scheef,

Al kun j'er niets aan doen,

Dan geven ze je toch de schuld

En scheldt de krant je groen.

Of sturen je eenvoudig weg

En plegen republiek,

Of vuren kogels op je af,

Noem dat maar romantiek!...

 

Die Spaansche prins heeft groot gelijk,

Hij dankt er hart'lijk voor;

Gaat met de keuze van zijn hart

Er lekkertjes van door.

Het afstand doen van alle recht

Viel dezen man niet zwaar;

Hij sprak gelijk zijn hart het deed:

"Mijn koninkrijk voor… háár!

 

VOICI

 

 

* Voetnoot redactie:

Zie verder de aardrijkskundige correctie van Voici op dinsdag 20 juni.

 

Nieuwe Tilburgse Courant - dinsdag 20 juni 1933

 

 

157 Van "Pyrenijnen" en "Apeneeën"

 

Aan mijn oud-leraar in de aardrijkskunde, die mij 'n brief schreef, waarin hij zich diep bedroefd afvroeg of dat nu de vruchten waren van de aardrijkskundige kennis, die hij mij vroeger met zooveel toewijding had bijgebracht. (In het rijmelarijtje van gisteren heb ik nl. van een Spaanschen prins gesproken, uit het "Apennijnsche" land, wat natuurlijk "Pyreneesche" land moet zijn.)

 

Zeker, meester, j'hebt gelijk, hoor!

't Was een groote fout, beslist;

'k Ben er reuze mee verlegen,

Maar ik heb me echt vergist.

'k Was een beetje in de boonen,

Heb maar half nagedacht;

"Apennijnen - Pyreneeën"

Had me in de war gebracht.

Want ik weet ze wel te liggen,

Ben er zelfs óp geweest,

Maar dat zijn zoo van die dingen

Waar je overhenen leest.

En nu hoop ik, oude meester,

Dat u mij die fout vergeeft;

Weest verzekerd dat uw leerling

Altijd nog de kennis heeft

Van de schoone aardrijkskunde

Die u hem hebt bijgebracht,

Kennis, die u immers altijd

Getaxeerd hebt met een 8.

 

VOICI

 

Nieuwe Tilburgse Courant - vrijdag 23 juni 1933

 

 

158 De Londensche chaos

 

'tGaat al in de goede richting,

'tLoopt precies zooals voorspeld:

'kHeb op Londen's conferentie

Tien commissies al geteld.

'tIs een (m)isse-lijke chaos

Van commissies zonder eind,

Waar de heele conferentie

Strakjes roemloos in verdwijnt.

d'Economische commissie

Met als hoofd de heer Colijn

Kan mijns inziens niet eens zelf

Voor de zuinigheid er zijn.

Want dit economisch clubje

Telt zestig leden in totaal,

Is verdeeld in zeven "sub-jes"

En het duurst van allemaal.

Er zijn thans tien sub-commissies:

Voor de handelspolitiek,

Voor valuta-stabilisatie,

Economische techniek,

Coördinatie der productie,

Gouden standaard van den frank,

Indirecte goudprotectie

Voor de speculatiebank.

Van de rest ben ik de kluts kwijt,

Als ik soms nog iets vergat,

Zie men nadere gegevens

Liever elders in dit blad.

 

Maar ik weet dan toch wel zooveel

Van dit speech- en lunchfestijn

Dat nog altijd déze spreuk geldt:

d'Wereld wil bedrogen zijn!...

 

VOICI

 

Nieuwe Tilburgse Courant - zaterdag 24 juni 1933

 

 

159 …Zoo pittig en kersversch!

 

Ziet deze leuke kleutertjes,

Wat happen zij d'r in!

Zeg, watertandt u daar niet van

En krijgt u ook geen zin?

Het lonkt en lokt ons ook zoo toe,

Het ziet er zoo frisch uit,

Dat roode ronde bolletje,

Dat heerlijk stukje fruit.

Het hangt er ook zoo smaak'lijk bij,

Zoo vol en voor den pak,

Royaal vanaf den bovensten

Tot aan den laagsten tak.

En als je dan zoo'n vruchtje eet,

Zoo pittig en kersversch,

Dan proef je pas de zaligheid

Van zoo'n gezonde kers.

Als d'eerste tien verwerkt zijn

Dan pak j'een tweede tros,

Een derde en nog meerdere,

En smul j'er ook op los.

Je weet dan van geen einde meer,

't Is of zoo'n kers je roept;

Terwijl de pit - slik die niet in! -

Fijn uit je mondje floept.

Al krijg je als je gulzig bent

Daarbinnen wel eens pijn,

De kers blijft ieder jaar opnieuw

Een lust voor groot en klein.

 

VOICI

 

 

* Voetnoot redactie:

Boven dit versje stond een grote foto met twee kersenetende kleuters erop.

 

Nieuwe Tilburgse Courant - vrijdag 30 juni 1933

 

 

160 De tippelkoorts

 

Na de rages van de yo-yo,

Pinda, ijsco, motorsport,

Is er thans de wandelmanie,

Die hier epidemisch wordt.

'tEnthousiasme is geweldig,

Nooit was er zoo'n wandelgeest;

Nu begrijp ik dat dit vroeger

Nooit een rage is geweest.

Want toen waren er geen auto's,

Kende men geen snelverkeer;

Moest het menschdom toch steeds loopen,

Training was niet noodig meer.

Maar toch is het eigenaardig,

Dat de mensch weer wand'len gaat

Nu aan wat men vroeger miste

Geen behoefte meer bestaat.

Vroeger moest men altijd loopen

(Rijden was toen ieders wensch)

En nu iedereen kán rijden…

(Onbegrijp'lijk is de mensch!).

Zoo verzint men steeds wat anders,

Als iets eind'lijk is volbracht,

Krijgt men gauw te veel van 't goede,

Wordt wat anders weer bedacht.

Elke Zondag brengt een nieuwe

Kilometer-tippeldans

Met of zonder de reactie

En de volgende kans:

Eksteroogen, stukke voeten,

(Als men die soms nog niet heeft),

Aan de finish een "medallie"

En een hoofd als van een kreeft.

 

VOICI